تحقیق درباره ایزوتوپ ، ایزوتوپ ها انواع عنصر شیمیایی خاص هستند که در تعداد نوترون و به تبع آن در تعداد نوکلون تفاوت دارند . تمام ایزوتوپ های یک عنصر معین دارای تعداد پروتون های یکسانی هستند اما تعداد نوترون های مختلفی در هر اتم دارند .
اصطلاح ایزوتوپ از isos ریشه های یونانی ( ἴσος "برابر") و topos ( τόπος "مکان") به معنی "همان مکان" تشکیل شده است. بنابراین ، معنای نام اصلی این است که تحقیق ایزوتوپهای مختلف یک عنصر واحد در جدول تناوبی همان موقعیت را اشغال می کنند .
توسط یک پزشک و نویسنده اسکاتلندی مارگارت تاد در سال 1913 به پیشنهاد فریدریک سوددی ، شیمی دان ، ابداع شد .
تعداد پروتونهای موجود در هسته اتم به عدد اتمی گفته می شود و برابر با تعداد الکترون های موجود در اتم خنثی (غیر یونیزه شده) است. هر عدد اتمی یک عنصر خاص را مشخص می کند ، اما نه ایزوتوپ. یک اتم یک عنصر معین ممکن است طیف گسترده ای از تعداد نوترون های آن داشته باشد. تعداد هسته ها (هم پروتون و هم نوترون) در هسته تعداد جرم اتم است و هر ایزوتوپ یک عنصر معین دارای عدد جرم متفاوتی است.
به عنوان مثال ، کربن -12 ، کربن 13 و کربن -14 سه ایزوتوپ کربن عنصر به ترتیب با تعداد جرم 12 ، 13 و 14 هستند. عدد اتمی کربن 6 عدد است ، بدین معنی که هر اتم کربن 6 پروتون دارد به طوری که تعداد نوترونهای این ایزوتوپها به ترتیب 6 ، 7 و 8 است.
در سال ١٢٣٩ شمسی (١٩١٠م) دانشمندان با مشکلی مواجه شدند و آن اینکه بعضی محصولات واپایشی ها. خواص شیمیایی یکسانی داشتند ولی خواص فیزیکی آنها متفاوت بود. "سدی" که یک دانشمند (شیمی دان) انگلیسی است متوجه شد محصول نهایی و پایدار واپاشی اورانیم یا رادیم خواص شیمیایی سرب را دارد.
همچنین محصول نهایی واپاشی توریوم نیز خواص شیمیایی سرب را دارد ولی همه آنها جرم اتمی متفاوت با سرب معمولی (طبیعی) داشتند. به عنوان مثالی دیگر، هسته هایی با عدد اتمی ٦ که مربوط به کربن هستند یافت می‌شدند که عدد جرمی آنها ١٢ نبود بلکه ١٣ و ١٤ بود.
حال این سؤال پیش آمد که آیا در جدول تناوبی باید جای جدایی بر آنها در نظر گرفت؟
دانشمندان به این نتیجه رسیدند که هر خانه جدول متناوبی می‌تواند معرف عنصری باشد که از نظر شیمیایی با عنصر دیگر تفاوت دارد. به همین خاطر عناصری که خواص شیمیایی یکسانی داشتند (عدد اتمی یکسان) ولی از نظر فیزیکی خواص متفاوت نشان می‌دادند (عدد جرمی متفاوت داشتند) را ایزوتوپ نامیدند. ایزوتوپ از دو کلمه به معنی هم و دیگری به معنی جا اقتباس شده است و تداعی کننده اینست که این عناصر در یک خانه جدول تناوبی جای می‌گیرند.
مقدار کمی از یک ایزوتوپ رادیو اکتیو به درون جریان خون بیمار تزریق می شود . سپس مسیر آن توسط آشکارسازهای خاصی که فعالیت رادیواکتیویته را مشخص می کنند دنبال می شود . این اطلاعات به یک کامپیوتر داده می شود ، که صفحه آن هر گونه اختلالی ، مانند انعقاد خون در رگها ، را نشان می دهد . با استفاده از روشی مشابه ، می توان از ایزوتوپها برای مطالعه جریان مایعات در تاسیسات شیمیایی نیز استفاده کرد.
آهنگ فرسودگی ماشین آلات صنعتی را نیز می توان با استفاده از ایزوتوپها اندازه گرفت . مقادیر اندکی از ایزوتوپهای رادیواکتیو به بخشهای فی ماشین آلات ، مانند یاتاقانها و رینگ وپیستونها اضافه می شود . سپس سرعت فرسودگی با اندازه گرفتن رادیواکتیویته روغنی که برای روغنکاری این بخشها به کار رفته است مححاسبه می شود.
اتم های یک عنصر از اجتماع ذرات بنیادی به نام
پروتون ، نوترون و الکترون تشکیل یافته اند. پروتون بار مثبت و الکترون بار منفی و نوترون فاقد بار است. تعداد پروتون ها نام و محل قرار گرفتن عنصر در جدول تناوبی (جدول مندلیف) مشخص می شود. اتم اورانیوم در خانه شماره 92 قرار دارد. یعنی دارای 92 پروتون است. تعداد نوترون ها در اتم های مختلف یک عنصر همواره یکسان نیست که برای مشخص کردن آنها از کلمه ایزوتوپ استفاده می شود.
برای دانلود روی لینک زیر کلیک کنید
درباره این سایت